همه تو محل آقا سید صداش میزنن. فوق العاده خوش برخورد و مهربونه. وقتی بهش سلام میکنی با خوشرویی و چاشنی عزیزم و جانم جواب میده. اونقدر آروم و صبور و با شخصیته که فکرشم نمیکنی شاید کمترین ناملایمتی توی زندگیش داشته باشه! امــــــــــــــــــــا ...
امشب که از زبانکده برمی گشتم خونه، دیدم با پسرش که یه جوون خوش قد و بالا و خوش سیماست از بیرون برگشته بودن. دم در خونه که رسیدن پسر یه حرف کاملا نامفهوم زد، همون موقع پدر که متوجه حرف پسرش نشده بود با دلسوزی و ملایمت خاصی رو به پسر کرد و گفت جــــــانم؟؟!! پسر دوباره حرفشو تکرار کرد و اینبار پدر با مهربانی مضاعف و لحن رساتری گفت: آررررره عـــــــــــزززززیــــزم... بعد هم با عشقی پدرانه زیر بغل فرزندش رو گرفت تا کمک کنه اونو به داخل خونه ببره. من امشب در حالیکه داشتم از کنار اونا رد میشدم برای چند لحظه فقط همین مکالمه و حس ناب رو بین این پدر و پسر دیدم و به وسعت قلب و دریای معرفت این پدر مهربون و نمونه بیش از پیش پی بردم. در کنار لذتی که از عشق بی دریغ این پدر و لحن دلسوزانه و مهربانش میبردم در حالیکه مسیر اون کوچه تا خونه ی خودمونو طی میکردم افسوس میخوردم به پسری با قامتی رعنا که میتونست عصای پیری پدر باشه اما به جبر خلقت، خودش محتاج یاریه پدره... پسری که میتونست قد بکشه، درس بخونه، شاغل بشه، عاشق بشه، ازدواج کنه و کانون خانواده اشو گرم و دل پدر و مادرش رو گرم تر کنه اما ناغافل قد بلندش زیر بار سنگین معلولیت شکسته شده، طوریکه نه یارای تکلم داره و نه یارای درست گام برداشتن و حتی حفظ تعادل جسمی خودش ...
این پدر سمبل واقعی یه فرشته اس... توی این دنیای بیرحم که سرشار از بی وفایی و بی مهریه از لحظه ی تولد تا به حال داره مثل یک گل از بچه اش مراقبت و حمایت میکنه. شاید خیلی از آدما توی همچین شرایطی حاضر باشن برای راحتی خودشون بچه اشون رو تحویل بهزیستی بدن اما این پدر بی نظیر نه تنها همچین کاری نکرده بلکه مهربان تر و دلسوز انه تر از چیزی که آدم فکرشو بکنه داره به فرزند معلولش خدمت میکنه و بدون اینکه خم به ابرو بیاره حق پدری رو به کاملترین شکل براش به جا میاره.
اون پسر شاید به لحاظ جسمی با بداقبالی پا به دنیا گذاشته اما به لحاظ خانواده در اوج خوشبختیه چرا که به جای پدر فرشته ای در کنارشه که صلابت یک کوه و لطافت باران رو بی دریغ ازش دریافت میکنه...
کاش همیشه قدر خوشبختی هامون رو بدونیم هر چند کوچک و ناچیز باشن چه بسا کمترین خوشبختی ما بزرگترین آرزوی دیگران باشه!
فرشته ای به نام پدر